سید مصطفی محقق احمد آبادی معروف به محقق داماد، زاده ۱۳۲۴ شمسی در شهر قم،مجتهد،حقوقدان و استاد حوزه و دانشگاه است.علوم دینی را نزد استادان بزرگ حوزه علمیه قم فراگرفت و علاوه بر آن در دانشگاه تهران به تحصیل حقوق و فلسفه اسلامی پرداخت و به اخذ درجه فوق لیسانس در هر دو رشته نائل گردید.او در حوزه موفق شد در سال ۱۳۴۸ از علما و مراجع وقت،درجه “اجتهاد” کسب کند.عمده دوره علوم عقلی و حکمت اسلامی را نزد استاد مطهری و فقه و اصول تحلیل را نزد آیات عظام،آملی لاریجانی و دایی اش مرتضی حائری یزدی آموخت.وی، مطالعه و تحصیل در رشته حقوق را پی گرفت؛ سپس برای اخذ درجه دکترا در سال ۱۹۹۸، در بخش حقوق بین الملل به دانشگاه کاتولیک لوون بلژیک وارد شد و در سال ۱۹۹۵ موفق به اخذ درجه علمی PHD  شد.
او از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۳ ریاست سازمان بازرسی کل کشور را عهده دار بوده و هم اکنون استاد دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی و رییس گروه مطالعات اسلامی فرهنگستان علوم و عضو هیأت امنا و مجامع علمی چندین دانشگاه و مرکز علمی است.
وی علاوه بر بهره گیری از دو نظام آموزشی حوزه و دانشگاه، به زبان های عربی و انگلیسی مسلط و با زبان فرانسه آشنایی دارد و تاکنون شانزده جلد کتاب و ده ها مقاله در حقوق و فلسفه دین به زبان های انگلیسی، عربی و فارسی تألیف نموده است.از جمله مقالات ایشان در حوزه فلسفه حقوق و فلسفه فقه، «نقش عنصر زمان و مکان در اجتهاد شیعی»، «اصول فقه شیعی و مکتب های آن»،«پیشینه فلسفه حقوق در اندیشه اسلامی»،«قانون به عنوان واقعیتی اجتماعی» و «مبانی تطبیق پذیری قوانین اسلانی با تحولات اجتماعی» می باشد.در مقاله «پیشینه فلسفه حقوق در اندیشه اسلامی» اشارات دقیقی به برخی چالش های امروزین فلسفه حقوق در ایران شده و در ادامه، جدال های اندیشمندان اسلای در حوزه فقه اسلامی در حوزه فقه و کلام و تاثیراتی که بر فلسفه حقوق می تواند داشته باشد،مورد بحث قرار گرفته است.

سؤال حقوق خوان: شما که یکی از اساتید برجسته حقوق هستید، اگر نکته‌ای و توصیه‌ای دارید برای ورودی‌های جدید حقوق، لطف بفرمایید بیان کنید تا استفاده کنیم.

من آمدنشان را به این رشته تبریک می‌گویم؛ چون رشته‌ای را انتخاب کردند که اولاً درک و شعور و معرفتشان را بالا می‌برد؛ ثانیاً روحیۀ دفاع از حق را در آن‌ها تزریق می‌کند تا زندگیشان همیشه در راه دفاع از حق بگذرد.

اما توصیه‌هایی دارم:

1. خوب درس بخوانند، درس را جدی بگیرند، عمر کوتاه است و خرما بر نخیل؛ خیلی سریع می‌گذرد و فکر نکنند مثل دوران جوانی همیشه آدم می‌تواند همه چیز را حفظ کند؛ بهترین ایام برای تحصیل کردن، همان ایام جوانی است و فرصت را، یک ساعتش را هم، غنیمت بدانند.

2. دو جور وقت برای بچه‌ها هست: یک «وقتِ زنده»، یک «وقتِ مرده». وقت زنده، وقتی است که می رود در کلاس می‌نشیند؛ وقت‌های مرده، وقت‌هایی هست که وقت تعطیل است، وقت تفریح است؛ در عین تفریح، می‌شود فکر کرد، می‌شود با دوستان اهل دل تفریح رفت، گفت‌وگو کرد در هنگام تفریح. منظور اینکه، سعی کنند وقتشان را تلف نکنند.

3. از آن که بگذریم، وقتی که بزرگ می‌شوند و یک مقداری جلوتر می‌روند، زندگی شخصیشان را سعی کنند «زندگی اخلاقی» تشکیل بدهند، نه «زندگی حقوقی». معنای زندگی حقوقی این است که بخواهند همیشه از حق خودشان استفاده کنند و همۀ حق خودشان را اعمال کنند؛ این خلاف اخلاق است. زندگی ایده آل، زندگی اخلاقی است.

و السّلام علیکم و رحمه الله و برکاته.